اگر شما هم جزء آن دسته از آدم هایی هستید که عشق کره و ژاپن و غذاهای کره و ژاپنی را در سر میپرورانند، لازم نیست حتما به این دو دیار عزیز سفر کنید تا بتوانید مزه غذاهای آنها را بچشید!

خیر ! لازم نیست یک رستوران گران قیمت با غذاهای n تومنی هم پیدا کنید و برای کاهش هزینه ها، یک ایل رو بسیج کنید و با خودتون بکشونید و غرغرهای فزاینده شون رو تحمل کنید.

یه جایی هست به اسم بازارچه بهجت آباد که توی خیابون عضدی قرار داره و فقط کافیه که مترو هفت تیر پیاده بشین. از مترو تا خیابون عضدی فقط یک ایستگاه اتوبوس فاصله است.

توی بازارچه بهجت آباد، خیلی چیزا میتونید پیدا کنین.

از شیر مرغ تا جون آدمیزاد توش پیدا میشه. 

  • انواع و اقسام نودل های کره ای و ژاپنی
  • مدل های مختلف سس و ادویه و سرکه (صرفا برای اهل دل ها : من حتی مایونز مصرفی هیجیکاتا توی انیمه گینتاما رو هم اونجا پیدا کردم !! )
  • انواع مختلف سبزیجات - مثلا ممکنه یهویی وسط اون بازارچه فسقلی، یه تشت بزرگ پر از ترب های غول آسا ببینین که اونجا مساله کاملا عادی تلقی میشه
  • انواع گوشت های مختلف - مثلا اگر هوس سوشی یا کیمباپ دست ساز کردین و خواستین توی خونه درست کنین، مواد اولیه رو میتونین از اینجا بگیرین
  • جلبک ! که البته خیلی توصیه اش نمی کنم ...
  • انواع و اقسام چاپ استیک
  • خورش های کاری بسته بندی شده که فقط توی انیمه ها یافت میشن!
  • کیمچی - که توصیه میکنم به هیچ عنوان سمتش نرین، چون کیمچی های مونده ی تلخ و بدمزه ای رو بهتون میندازن که روی دستشون مونده

در کل همه چی میشه اونجا پیدا کرد. خیلی از مارک هایی رو که ممکنه توی فیلم های کره ای دیده باشین، اینجا بهش بر میخورین.

اگر شما هم مثل من عاشق کشف چیزهای جدید هستین و میخوایین حتما سری به بازارچه بهجت آباد بزنین و روح و چشم و شکمتون رو با هم سیر کنین، دو تا توصیه براتون دارم :

  1. به فروشنده ها اعتماد نکنین ! هرکسی محصولش رو به قیمتی بهتون می فروشه ! مثلا اول بازارچه ممکنه یه چیزی رو 30 تومن قیمت کنین، اما ته بازارچه همون رو بهتون بگن چهل تومن. خوب بگردین و بعد انتخاب کنین. اینم بگم که قیمت ها خیلی هم پایین نیستن و ممکنه مجبور باشین برای یک عدد جاجانگمیون بسته ای، 30 تومن بسلفید! 
  2. توی فیلم های کره ای دیدین که با چه لذتی نودل هورت میکشن؟ جوری که آب از لب و لوچه خودشون و شما روان میشه؟ به خود نودل دقت کردین که چه رنگ و لعابی داره و بعد از پختنش، رنگش تو مایه های سوپ میشه؟ خب باید به عرضتون برسم که نباید گول اون هورت ها و اون رونگ و لعاب رو بخورید! اگر گول خوردین و دلتون هوس نودل های کره ای رو کرد و مثلا دیدین که توی بازارچه بهجت آباد دارن شین رامیون یا کیمچی رامیون بسته ای میفروشن که توی فیلم ها دیدین، و اگر خریدینشون، جهنم الضرر! کل پودر ادویه نودل رو موقع پختنش توی آب نریزین! اگر بازم دلتون نیومد که نصف پودر رو دور بریزین، باید بگم که اوقات سختی رو موقع خوردن پیش رو خواهید داشت!!

چون اونا اینقدر تند هستند که موقع خوردن هم مثل لبو قرمز میشین، اشک و عرق کل صورتتون رو خیس میکنه، لباتون از شدت تندی متورم میشه و باد میکنه و در نهایت، نفس اژدهای آتشین رو از درون تجربه میکنید! حداقل من که اینطوری شدم و تا آخر هم نتونستم بخورمش. رفتم نودلم رو ریختم توی آبکش و شستمش و بعد رفتم نشستم خوردم. مورد داریم با قاشق اول، کل قابلمه رو توی سطل آشغال خالی کرده!

خلاصه گفتم که حواستون باشه!

( نکته : نودل ها با هم فرق دارن. اگر نودل جاجانگمیون بگیرین، اصلا تند نیست و یک سس قهوه ای داره که باید به درستی و در زمان مناسب بهش اضافه بشه. یا مثلا خیلی از نودل های لیوانی مارک های متفرقه، اون تندی نودل های کره ای رو ندارن. )

نتیجه : اگر تصمیم دارین که به بازارچه بهجت آباد برین، حواستون رو خوب جمع کنین که سرتون کلاه نذارن و از قبل تحقیق کنین که چیزی توی پاچتون نره و افسوس پول هایی که روانه سطل آشغال میشن رو نخورین !