اینکه تمام مناسبت ها تبدیل به ابزارهای تبلیغاتی شدن رو دوست ندارم. اول مهر، شب یلدا، چهارشنبه سوری و عید. اون وسط، هالووین و کریسمس و ولنتاین هم هست. اینا قراره به آدم حس خوب بدن، اینکه یه شب یا یک مدتی رو وسط شلوغی های زندگی با حس و حال خوب بگذرونیم و تنوعی باشه برامون.
اما الان دوسه سالی میشه که هرجا میری، همه اش چشمت به تخفیف های مناسبت فلان و بهمان میخوره و حس اجباری که همه سعی دارن برای خرید محصولاتشون بهت القا کنن. مناسب ها تبدیل شدن به ابزارهای تبلیغاتی آزاردهنده که حس خوبی رو هم منتقل نمیکنن.
و من دلم اون خوشی های بی شیله و پیله گذشته رو میخواد...
