یه زمانی در دوران قدیم که زبان برره ای میان جزغله بچه ها تا سالخوردگان محترم رواج یافته بود، امکان نداشت از در فروشگاهی رد بشی و افعال برره ای رو نشنوی. مدرسه و سرکار هم که جای خودش رو داشت اصلا.
( البته به این مطلب اشاره نمی کنم که با پخش دوباره این سریال، موج استفاده از افعال و کلمات برره ای برگشت، اما نه به قدرت سابق! ولی خب در رابطه با این موضوع نمیخوام حرف بزنم )
بعضی وقتا، بین افراد یک خانواده یا اعضای یک شرکت یا یک اجتماع کوچیک هم این حالت رخ میده. ( نه اینکه از زبان برره ای استفاده بکنندها! نه! ) یعنی یه سری اصطلاحاتی رو ابداع میکنن ( یا از یه نفر میشنون و برای مسخره کردن هی تکرار میکنن ) که بعد از استفاده مکرر توسط مبدع، بین تمام اعضا شیوع پیدا میکنه. اون هم به صورت حاد :| و تا مدت ها هی طنین پیدا میکنه ... زوری که انگار توی گوش زنگ میزنن و توی مغز حک میشن.
این موضوع زمانی خیلی خیلی حاد میشه که آدم های دور و برت، آدم های خیلی خلاقی باشن و یه عالمه از این اصطلاحات ایجاد کرده باشن. اون وقته که تقریبا هر روز یه هفت هشت تا از این عبارات رو مکررا توسط تمام اعضا میشنوی ( یعنی یه جمع 7-8 نفره، این هفت هشت تا اصطلاح رو در جایی که مناسب میبینه به کار میبره که میشه به عبارتی 49 الی 64 تا )
متاسفانه یا خوشبختانه، توی شرکت ما این قضیه به شدت شایعه. روز اخر کاری سال 96، رفتم و تخته ای که به دیوار شرکت نصبه رو قرق کردم و تمام عباراتی رو دوستان عین نقل و نبات استفاده میکردن رو تحت عنوان «the most used phrases of the year» منتشر کردم که با استقبال فراوان روبه رو گردید.
بچه ها با علاقه میخوندش و می خندیدن. گاهی هم نظر میدادن که فلان عبارت هم بودا! اونم بنویس!
درسته که بازگو کردن این عبارات اینجا لطفی نداره، چون به هرحال تنها سازندگان و استعمال گرانش می دونن که معنیش چیه، ولی خب فقط میخواستم بگم که دیگه از شنیدن عبارت هایی مثل «تو لینک بهم بگین» و « نسل سوم (...)- می تونین توی پرانتز هر چی که دوست دارین بذارین »، « تد و کوزت »، « سگ دات کام و خر دات کام » و « پت پت گودجاب» به مروز جنون رسیدم و دفعه دیگه که بشنومشون احتمالا میرم خودم و گوینده رو باهم دار میزنم!
