دنیای عجیبی شده ...
روحانی گفته حداقل سه هفته به تقویم آموزشی دانشگاه ها باید اضافه بشه و اگر هم بعد از عید دانشگاه ها دیرتر باز شدن، به همون مقدار به اون سه هفته اضافه میشه.
که خود این جمله، آموزش مجازی که همه دانشگاه ها خودشون رو تیکه پاره کردن تا راه بندازن رو زیر سوال میبره که : خب اصلا واسه چی برگزارش کردیم؟؟
و قشنگی ماجرا اینجاست که روز بعدش، رئیس دانشگاهمون فورا اعلام کرد که تقویم آموزشی ما تغییر نخواهد کرد!
زیبا نیست؟
+راستش حس میکنم تاحالا باید به این تناقضات زیبا عادت کرده باشیم. ولی برام عجیبه که اینطور نیست و هنوزم متعجبمون میکنن!
++شارژر لپتابم به فنا رفته. و من به تمام کارایی فکر میکنم که باید انجام بدم و نمیتونم. به کتابی که به استادم قولش رو دادم روش کار کنم، به تکالیف کلاس ها و مقاله هایی که باید بنویسم، به فیلم هایی که میخواستم توی قرنطینه ببینم...
و احتمالا کلاس های مجازی دانشگاه بعد از عید...
امروز رفتیم با بابا تهران رو گشتیم تا شاید یکی از معدود مغازه های باز تجهیزات کامپیوتر شارژر لنوو داشته باشه یا حداقل مال خودم رو تعمیر کنه. نبود که نبود. یعنی درسته که روز پنجم عیده و کرونا هم مزید بر علت، ولی خب به هرحال انسان به امید زنده است!
توی دیجیکالا هم یه نمونه مشابه پیدا کردم. اما فعلا که هیچ سفارشی رو نمیشه توش ثبت کرد. پیغام میده به دلیل حجم بالای سفارشات، داریم تلاش میکنیم ظرفیتمون رو بالا ببریم و صبور باشین و از این حرفا.
ولی متاسفانه، اینا واسه استادی که هر دو روز یه بار پیام میده که به کجا رسیدی و تا کجا پیش رفتی، کتاب نمیشه!
