این ترم استاد جالبی داریم که وظیفه خودش رو درس دادن خالی نمیدونه. بلکه میخواد به هرکدوم از ما کمک کنه تا رشد کنیم، درجا نزنیم و ورژن بهتری از خودمون بسازیم.
جلسه قبل، جمله ای رو از ماکسول نقل قول کرد که حس کردم این جلمه رو فقط و فقط به خاطر من گفته و عجیب به دلم نشست:
وقتی که بالا نمیریم، قطعا عقب می افتیم. اما بالا رفتن سخته. اگر حس کردیم که همه چیز آسونه و داره به خوبی پیش میره، قطعا درحال بالا رفتن نیستیم.
و من اون موقع دقیقا حس میکردم همه چیز چه قدر سخته. اونقدر سخت که کلا از ترسم یک هفته تمام هیچ کاری نکردم. مطلقا هیچ کاری. ولی وقتی استادمون سر کلاس این جمله رو گفت، نشستم با خودم حساب کردم و دیدم که خب آره درست میگه. و این جمله رو قبلا بارها و بارها به شیوه های مختلف هم شنیدم، اما گاهی لازمه که یه نفر بیاد و بهت یادآوریشون بکنه تا احساس بهتری پیدا کنی و انرژی برای ادامه دادن راهت داشته باشی.
اینا حرفایی بود که دوست داشتم کسی به من بزنه. شاید تو هم جز اون آدمایی باشی که نیاز دارن این حرف رو بشنون تا بتونن به جلو حرکت کنن. پس این هم حرف من به توست:
شاید حس کنی اونقدر همه چیز غیرقابل تحمل و سخت شده که میخوای از همه چیز دست بکشی. شاید دوست داری فرار کنی و به یه جای خیلی دور پناه ببری. اما یادت باشه آدما توی سختی بزرگ میشن و رشد میکنن. آدما یا انجام یک کار خیلی سخت میتونن نسخه بهتری از خودشون بسازن.
پس اگه همچین حسی داری، بدون که توی یه مسیر سربالایی و سنگلاخ هستی و داری به سمت بالا حرکت میکنی و بالاخره یه زمانی به قله میرسی.
قله رو توی ذهنت تجسم کن و قدم بعدی رو بردار.
