سه سال تموم به این فکر میکردم که آیا برم دنبال یاد گرفتن یک ساز موسیقی یا نه.
بعد که تصمیم گرفتم جواب این سوال بله باشه، یک سال تموم هم به این فکر کردم که چه سازی رو یاد بگیرم. و اونوقت بود که رسیدم به صدای سه تار. و نوای سحرانگیزش مسحورم کرد.
ولی از اونجایی که بازم در این امر، عجله به هیچ عنوان، حتی پس از 4 سال آزگار جایز نبود، یکسال دیگه هم به این فکر کردم که آیا واقعا میخواهم سه تار یاد بگیرم؟؟؟
وقتی جوابم به صورت قطعی بله شد، رفتم آموزشگاه و ثبت نام کردم.
این مصادف با زمان ترکیدن دنیا و شروع حکمفرمانی کرونا بر جهانیان بود.
پ.ن 1: خواستم از دیجی کالا سه تار بخرم و کلاس های آنلاین آموزشش رو نگاه کنم و یاد بگیرم. ولی ترسیدم که چون در وادی موسیقی بیش از حد آماتورم، یه ساز بی خود روی دستم بمونه و مجبور شم بعدا دوباره بخرم.
پ.ن 2: کلا موسیقی خیلی چیز گرونیه!! یکی از دلایل این دست دست کردنم همین گرونی ساز و کلاس هاش بود. راستش وقتی فهمیدم ساز مورد علاقه ام نسبت به پیانو و گیتار و ویولون خیلی به صرفه تر و اقتصادی تره، دیگه آتشفشان عزم راسخم فوران کرد!
پ.ن 3: آدمی به امید زنده است. اگه این تاج فرمانروایی کرونا تا تابستون شکسته بشه و بتونیم انقلاب کنیم و به خیابونا برگردیم، میرم دوباره ثبت نام میکنم (راوی لبخند زده و در رویا فرو میرود)
