هرکی میخواد یه داستان پیچیده و روشن فکرانه بسازه، میره سراغ مساله زمان.
اولش همه‌شون عالی شروع می‌شن، اما آخرش گند میزنن: مثل آمبرلا آکادمی، دارک، یا ساعت صفر. وقتی شروع شون میکنی، با کلی شور و علاقه حس میکنی یه چیز عالی پیدا کردی، تا یه جایی هم واقعا عالی پیش میرن، بعد از یه جایی به بعد میبینی که داستان داره به طرز احمقانه ای میره جلو (آمبرلا آکادمی) یا داستان پر از باگه (ساعت صفر) و اعصابت رو به میریزه.
فقط نولان میتونه با مساله زمان خوب کنار بیاد!
نولان رو که نگم اصلا 😀👌🏻
فکر میکنم دلیل عدم موفقیت نویسنده ها درباره زمان و از زمان نوشتن، محدودیت فکریه. یعنی آدم واقعا بیشتر از این مغزش نمیتونه پردازش کنه اطلاعات که درباره ی به هم ریختن زمان ها، اگه سفر زمان اتفاق بیفته چی میشه و تغییر زمان گذشته چه تاثیراتی داره؟ تئوریهای زیادی هست و نظریه های فراوان. نوشتن درباره ی زمان علم زیادی میخواد
فصل سه دارک رو نصفه دیدم احساس کردم دارم وارد یه منجلاب میشم! انقدر که همه چیز رو درهم پیچوند. لازم بود یه جزوه کنار دستت باشه موقع دیدن!
البته به نولان هم نقد وارده مثلا در مورد همون فیلم آخرش تنت...
